İnşaat ve Çevre Mühendisliğinden Yardımcı Doçent David Rounce, farklı emisyon senaryoları altında yüzyıl boyunca yeni buzul kütle kaybı projeksiyonları üretmek için uluslararası bir çabaya öncülük etti. Öngörüler, son Birleşmiş Milletler Taraflar Konferansı’nda (COP 27) yapılanlar gibi uyum ve hafifletme tartışmalarını desteklemek için küresel sıcaklık değişikliği senaryolarında bir araya getirildi. Çalışmaları, bugünün iklim değişikliğini hafifletme çabalarına bağlı olarak dünyanın bu yüzyıldaki toplam buzul kütlesinin yüzde 41’ini veya yüzde 26’sını kaybedebileceğini gösterdi.
Özellikle, Rounce ve ekibi, fosil yakıtlara yatırımın devam ettiği bir gelecek senaryosunda, buzul kütlesinin yüzde 40’ından fazlasının yüzyıl içinde yok olacağını ve buzulların yüzde 80’inden fazlasının sayısal olarak yok olabileceğini buldu. Küresel ortalama sıcaklıktaki artışın sanayi öncesi seviyelere göre +1,5°C ile sınırlı olduğu en iyi senaryoda bile, buzul kütlesinin yüzde 25’inden fazlası ve buzulların yaklaşık yüzde 50’si ortadan kalkacağı öngörülmektedir. Bu kaybolan buzulların çoğu buzul standartlarına göre küçüktür (bir km2’den az ) , ancak bunların kaybı yerel hidrolojiyi, turizmi, buzul tehlikelerini ve kültürel değerleri olumsuz etkileyebilir.
Çalışması, bölgesel buzul modellemesi için daha iyi bir bağlam sağlıyor ve iklim politika yapıcılarını, sıcaklık değişikliği hedeflerini COP-26’dan gelen taahhütlerin ulaşacağı tahmin edilen 2,7° C’nin ötesine düşürmeye teşvik edeceğini umuyor. Orta Avrupa ve Batı Kanada ve Amerika Birleşik Devletleri gibi daha küçük buzul bölgeleri, 2°C’nin üzerinde yükselen sıcaklıklardan orantısız bir şekilde etkilenecek. 3°C’lik bir artışta, bu bölgelerdeki buzullar neredeyse tamamen yok oluyor.
Rounce, buzulların iklim değişikliklerine tepki verme şeklinin uzun zaman aldığını kaydetti. Buzulları son derece yavaş hareket eden nehirler olarak tanımlıyor. Bugün emisyonları azaltmak, daha önce yayılan sera gazlarını ortadan kaldırmayacak ve iklim değişikliğine katkıda bulunan ataleti anında durduramayacak, yani emisyonların tamamen durdurulmasının bile buzul kütle kaybı oranlarına yansıması 30 ila 100 yıl alacaktır.
Birçok süreç, buzulların nasıl kütle kaybettiğini yönetir ve Rounce’ın çalışması, gelgit suyu ve moloz kaplı buzullar da dahil olmak üzere farklı buzul türlerini modellerin nasıl açıkladığını ilerletir. Gelgit suyu buzulları, okyanusta son bulan ve bu arayüzde çok fazla kütle kaybetmelerine neden olan buzulları ifade eder. Enkaz kaplı buzullar, kum, kayalar ve kayalar ile kaplı buzulları ifade eder. Rounce tarafından yapılan önceki çalışma, enkaz örtüsünün kalınlığının ve dağılımının, enkaz kalınlığına bağlı olarak tüm bölgedeki buzul erime hızları üzerinde olumlu veya olumsuz bir etkiye sahip olabileceğini göstermiştir. Bu en yeni çalışmasında, bu süreçleri açıklamanın küresel buzul projeksiyonları üzerinde nispeten az etkisi olduğunu, ancak bireysel buzulları analiz ederken kütle kaybında önemli farklılıklar bulunduğunu buldu.
Model ayrıca, buzul kütle değişiminin daha eksiksiz ve ayrıntılı bir resmini sağlayan, her buzul için bireysel kütle değişimi gözlemleri de dahil olmak üzere benzeri görülmemiş miktarda veri ile kalibre edilmiştir. Bu nedenle, son teknoloji kalibrasyon yöntemlerinin ve farklı emisyon senaryolarının büyük topluluklarının uygulanmasını desteklemek için süper bilgisayarların kullanımı çok önemliydi.
Kaynağı:
